سلام. استارت برنامه نویسی روالی را زده بودیم. حالا می خواهیم ماشین را خاموش کنیم و در جلسه بعد هم به سراغ برنامه نویسی واقعی و در محیط کامپیوتر می رویم و با چالش های آن آشنا می شویم. به ادامه مطلب بروید.
ورودی-خروجی
تا حالا با مثال های روزمره کار داشتیم. سیستم هایی که به ورودی و خروجیشون توجه نمی کردیم. مثلا وقتی برای ربات برنامه می دادیم میگفتیم مثلا بلده برقصه. حالا اگه دقیق بشیم می بینیم خروجی ربات از نوع حرکت کردن و چیز گفتن و ... بوده. ورودی اش هم پردازش شده بود. مثلا خودش می فهمید اتوبوس اومده یا نه. خوب این یجور ورودی به رباته اما اصلا مرحله اول و ساده نیست بلکه خود ربات با دوربین اطلاعات تصویری گرفته و خیلی پیچیده پردازش کرده و به این تنیجه رسیده که اتوبوس اومده یانه.
اما در برنامه نویسی رایانه ای ورودی ها خیلی ساده هستند مثلا نهایتا یه عدد یا متن هستند. اگه تصویر را هم یه متن حساب نکنیم می تونیم بگیم ورودی ها تصویر هم میتونند باشند.
در برنامه نویسی دستوراتی وجود دارند که ورودی ها را دریافت می کنند و خروجی ها را تولید می کنند. حاصل دستورات ورودی یک مقدار است و دستورات خروجی یک مقدار را برای نمایش دادن دریافت می کنند.
مقدار
مقدار تقریبا آشناست. توضیح اضافه این که در زبان های برنامه نویسی انواع مقدار ها محدود است. مثلا ممکن است در یک زبان مقدار ها از انواع محدود زیر باشند:
- عدد صحیح ها
- عدد اعشاری ها
- متن ها
- درست-نادرست
- کاراکتر
متغییرها
قبلا راجع به تعریف متغییر صحبت کردیم. متغییر در واقع قسمتی از حافظه کامپیوتر است که نامی به آن داده ایم و می توانیم هر لحظه مقدار آن را بررسی کنیم یا یک مقدار در آن یادداشت کنیم. مثلا یک برگه یادداشت می تواند یک متغییر باشد. می توانیم چیزی در آن بنویسیم یا محتویات آن را محض یاد آوری بخوانیم. یا آن را پاک کنیم.
یه چیز جالب توی برنامه نویسی اینه که وقتی متغییر را می نویسیم مثل مقدارش عمل می کنه. همین باعث می شه که اسمی که به متغییر می دهیم اصلا روی عملکرد آن تاثیر نذاره.
آرایه
توی فن آوری اطلاعات اصلا یکی از هدف های ما اینه که تاثیر حجم را از بین ببریم. یعنی مثلا برای ما فرقی نکنه که 10 تا عدد باید جمع شه یا 100 تا یا 1000 تا یا 10000 تا یا -چیه خسته شدید. می خواستم متوجه بشید که فن آوری اطلاعات اومده تا این خستگی ها را از بین ببره.
خوب حالا فرض کنید می خواهیم 1000 تا عدد را توی حافظه رایانه نگه داریم و روش یه کارایی انجام بدهیم. خوب مثلما باید متغییر تعریف کنیم اما خداییش می صرفه انگشتانمان را زحمت دهیم و آن قدر تایپ کنیم تا 1000 متغیر تعریف شود؟ در زبان های برنامه نویسی این امکان برای شما وجود دارد که یک دفعه تعریف انجام دهید.
ایشالا وارد برنامه نویسی عملی که شدیم بیشتر توضیح می دم.
مثال
کامپیوتری 2 دستور "(فلان) را چاپ کن" و "یک عدد از کاربر بگیر و اسم آن را (فلان) بگذار" را می فهمد. حالا می خواهیم برنامه ای بنویسیم که دوتا عدد را بگیره جمعشو نمایش بده.
پاسخ:
"یک عدد از کاربر بگیر و اسم آن را (اولین عدد) بگذار"
"یک عدد از کاربر بگیر و اسم آن را (دومین عدد) بگذار"
"(اولین عدد+دومین عدد) را چاپ کن"
تمرین
برای رایانه فوق برنامه ای بنویسید که دو عدد بگیرد اگر اولی بزرگتر بود بنویسد "اولی بزرگتره" اگر دومی بزرگتر بود بنویسد "دومی بزرگتره"
- ۹۴/۰۴/۰۵